คัมภีร์ปุราณะอาจเริ่มเล่าขานเมื่อประมาณ 500 ปีก่อนคริสตกาล คัมภีร์ปุราณะภาษาสันสกฤตนั้นแบ่งเป็น 2 ประเภท คือ “มหาปุราณะ” หรือ ปุราณะเรื่องใหญ่จำนวนทั้งสิ้น 18 เล่ม และ “อุปปุราณะ” หรือ ปุราณะย่อยอีกจำนวนมาก มหาปุราณะทั้ง 18 เล่มนี้เป็นคัมภีร์สำคัญยิ่ง เพราะรวบรวมเรื่องเล่าจำนวนมากที่ครอบคลุมความรู้หลายแขนงไว้ด้วยกัน วายุมหาปุราณะ เป็นมหาปุราณะที่สำคัญเล่มหนึ่ง จัดอยู่ในคัมภีร์ปุราณะรุ่นเก่า จึงเหมาะสมที่จะนำมาแปลและศึกษาวิเคราะห์เทพปกรณัมฮินดูเป็นอย่างยิ่ง การวิจัยเรื่องนี้แบ่งเป็น 3 ระยะ ระยะที่ 1 เป็นการแปลและศึกษาวิเคราะห์เนื้อเรื่องส่วนแรกที่มีชื่อว่า “ประกริยา” ว่าด้วยกำเนิดจักรวาลและการสร้างโลกซึ่งเป็นลักษณะเด่นประการหนึ่งของเทพปกรณัมฮินดู ในบทความนี้จะกล่าวเพียง 2 ประเด็น คือ พระวายุในฐานะผู้เล่าเรื่อง และกำเนิดพระตรีมูรติในตอนต้นวายุมหาปุราณะ