สถานการณ์วิกฤตโควิด 19 ทำให้คนลุ่มแม่น้ำมูนเริ่มตระหนักถึงการกลับสู่ภูมิลำเนาและการพลิกฟื้นพื้นที่ทรัพยากรและทบทวนการแก้ไข เขื่อนราษีไศล และชี้ให้เห็นว่ารัฐบาลควรมีนโยบายในการแก้ไขปัญหาต่างๆ อย่างครอบคลุมโดยเร็ว มากกว่าการให้ความสำคัญกับการช่วยเหลือเยียวยาด้วยมาตรการ เราไม่ทิ้งกัน ซึ่งเป็นเพียงความช่วยเหลือระยะสั้น ไม่ทั่วถึง และไม่ยั่งยืน พงษ์เทพ บุญกล้า ชวนอ่านประสบการณ์ของผู้คนลุ่มแม่น้ำมูนในช่วงวิกฤตโควิด-19 ในปี 2563 ในบทความวิจัย แตกบ้านแตกเมือง : ว่าด้วยโลกทัศน์ของคนลุ่มแม่น้ำมูนต่อสถานการณ์วิกฤต