โรคระบาดใหญ่ที่เคยแพร่ระบาดในสังคมไทยมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาจนถึงสมัยรัตนโกสินทร์ ในสมัยรัชกาลที่ 5 นั้น คือ โรคห่า อหิวาตกโรค และไข้ทรพิษ ซึ่งทำให้ผู้คนเจ็บป่วยล้มตายเป็นจำนวนมาก อีกทั้งบางโรคเป็นโรคที่ระบาดแพร่กระจายหลายพื้นที่ทั่วโลก ในเอกสารประวัติศาสตร์มีการบันทึกเกี่ยวกับการแพร่ระบาดและการรับมือ การแก้ปัญหาจากโรคระบาดไว้ ทั้งในส่วนของความพยายามคิดค้นการปลูกฝีเพื่อรักษาไข้ทรพิษของนายแพทย์บรัดเลย์ รวมถึงการประกาศให้ควบคุมการระบาดของอหิวาตกโรคด้วยการรักษาความสะอาด ตลอดจนการนำความรู้ทางการแพทย์สมัยใหม่เข้ามาใช้เพื่อวางรากฐานการสาธารณสุขในประเทศไทย